Dat was Nieuw-zeeland.
Door: Bouke
Blijf op de hoogte en volg Ruben en Bouke
15 Februari 2016 | Australië, Mount Coolon
Het eerste onderdeel van onze reis zit er al weer op, Nieuw-Zeeland. Wat was dit een prachtig land en wat hebben we ervan genoten. Nu al zo veel super gave dingen gedaan, gezien en ervaren. De tijd vliegt maar omdat we elke dag wel iets mee maken lijkt het begin ook al wel weer lang terug en dan te bedenken dat dit pas ongeveer 1/6 van de reis is!
Een korte terug blik:
In totaal bijna 6000 kilometer gereden (dat is van Harderwijk bijna 2 keer heen en weer naar Rome), op de linker kant van de weg. Dit was aan het begin wel even wennen. Waar we nog het meeste moeite mee hadden was het knipperlicht en de ruitenwisser. Deze zitten namelijk ook andersom. Als we in een opwelling besloten toch links af te slaan konden andere auto rijders dit meestal zien aan de ruitenwissers die aangingen in plaats van het knipperlicht.
Naast vervoer met onze trouwe dienaar Libra, zoals de auto verhuur onze auto heeft genoemd, hebben we ook behoorlijk veel gelopen. We hebben hele gave hikes gedaan waaronder de Mt. Cook valley walk, Kepler track en Abeltasman track (in totaal zeker 100km aan hikes gelopen schatten we). Toch was voor ons de Tongariro crossing het gaafst ondanks dat Ruben niet helemaal 100% was nadat we uit een waterval hadden gedronken (zoals je wellicht in het eerste verslag hebt gelezen). Naast dat Ruben op die crossing niet helemaal lekker werd zijn er nog wel wat dingen niet helemaal goed gegaan zoals een lekke band, putjes in de voorruit en dakraam, een kapotte stoel, wat missend bestek, een ontstoken oor en wat kleine navigatie foutjes (afgelopen week 1,5 uur in precies de verkeerde richting gereden). Maar we zijn zeker niet ontevreden.
Ook hebben we hier in NZ heel veel dieren in het wild gezien zoals dolfijnen, walvissen, pinguïns, zeehonden/zeeleeuwen, albatrossen, kae, possums en ook nog een koe. Vooral het zien van de walvis (die weg dook en sierlijk met zijn staart gedag zei) + de school dolfijnen was voor mij persoonlijk een van de hoogte punten van de afgelopen tijd. Deze dieren hebben we in veel verschillende soorten natuur gezien maar het vetste waren de gletsjers, het regenwoud, de (witte) stranden, ruige bergen en langs turquoise blauwe meren. Ook hebben we op de laatste dag in NZ een heuse aardbeving mee gemaakt. Een 5,6 op de schaal van Richteren vertelde de buschauffeur ons. In eerste instantie hadden we niet eens door dat het een aardbeving was. We zaten in de auto die ineens van links naar rechts en terug over de weg schoot. Ik zat ondertussen de kaart te bekijken en wees Ruben erop dat het waarschijnlijk hobbels in de weg waren. Ruben lette echter wel op en zag dat de weg kaars recht was. Op het nieuws zagen we later gaten in de weg, stukken rots die naar beneden waren gezet en lampen die van het plafond vielen. De aardbevingen in Groningen zijn er niks bij. De zelfde buschauffeur die ons op de aardbeving wees heeft ons vervolgens de hele geschiedenis achter Christchurch verteld, best interessant. Bij alle soorten natuur die we hebben gezien hebben we ook alle soorten weer gehad, regen, wind, bewolking maar gelukkig voornamelijk zon.
Het eten was vaak iets minder gevarieerd, als ontbijt en middag eten hebben we niks anders gehad dan een broodje 'peanutbutter jelly' en als avond eten kozen we vaak tussen pasta, chilli concarne (uit blik) met tortilla's of een stukje vlees als we net bij de supermarkt waren geweest. Het was namelijk enorm lastig om iets koud te houden in de auto. Een koelbox hadden we wel maar geen koel elementen en met een auto die vaak pal in de zon stond was de koelbox niet veel meer dan een box. Tot slot hebben we heel veel potjes gekaart, vaak met andere reizigers. Zoals de festivalgangers vaak het gesprek aan wapperen met *mooi feestje he* is hier een *where are you from* al genoeg om de hele avond te ouwehoeren.
En dan is het zo ineens weer tijd om het volgende land te gaan bezoeken. Ik liep net bijna met tranen in mijn ogen het vliegveld op. Wat een prachtig land, wat een super aardig mensen en wat een heerlijk leventje wat we hier achter gaan laten. Op naar deel 2 van ons avontuur:
Aussie here we come!
Een korte terug blik:
In totaal bijna 6000 kilometer gereden (dat is van Harderwijk bijna 2 keer heen en weer naar Rome), op de linker kant van de weg. Dit was aan het begin wel even wennen. Waar we nog het meeste moeite mee hadden was het knipperlicht en de ruitenwisser. Deze zitten namelijk ook andersom. Als we in een opwelling besloten toch links af te slaan konden andere auto rijders dit meestal zien aan de ruitenwissers die aangingen in plaats van het knipperlicht.
Naast vervoer met onze trouwe dienaar Libra, zoals de auto verhuur onze auto heeft genoemd, hebben we ook behoorlijk veel gelopen. We hebben hele gave hikes gedaan waaronder de Mt. Cook valley walk, Kepler track en Abeltasman track (in totaal zeker 100km aan hikes gelopen schatten we). Toch was voor ons de Tongariro crossing het gaafst ondanks dat Ruben niet helemaal 100% was nadat we uit een waterval hadden gedronken (zoals je wellicht in het eerste verslag hebt gelezen). Naast dat Ruben op die crossing niet helemaal lekker werd zijn er nog wel wat dingen niet helemaal goed gegaan zoals een lekke band, putjes in de voorruit en dakraam, een kapotte stoel, wat missend bestek, een ontstoken oor en wat kleine navigatie foutjes (afgelopen week 1,5 uur in precies de verkeerde richting gereden). Maar we zijn zeker niet ontevreden.
Ook hebben we hier in NZ heel veel dieren in het wild gezien zoals dolfijnen, walvissen, pinguïns, zeehonden/zeeleeuwen, albatrossen, kae, possums en ook nog een koe. Vooral het zien van de walvis (die weg dook en sierlijk met zijn staart gedag zei) + de school dolfijnen was voor mij persoonlijk een van de hoogte punten van de afgelopen tijd. Deze dieren hebben we in veel verschillende soorten natuur gezien maar het vetste waren de gletsjers, het regenwoud, de (witte) stranden, ruige bergen en langs turquoise blauwe meren. Ook hebben we op de laatste dag in NZ een heuse aardbeving mee gemaakt. Een 5,6 op de schaal van Richteren vertelde de buschauffeur ons. In eerste instantie hadden we niet eens door dat het een aardbeving was. We zaten in de auto die ineens van links naar rechts en terug over de weg schoot. Ik zat ondertussen de kaart te bekijken en wees Ruben erop dat het waarschijnlijk hobbels in de weg waren. Ruben lette echter wel op en zag dat de weg kaars recht was. Op het nieuws zagen we later gaten in de weg, stukken rots die naar beneden waren gezet en lampen die van het plafond vielen. De aardbevingen in Groningen zijn er niks bij. De zelfde buschauffeur die ons op de aardbeving wees heeft ons vervolgens de hele geschiedenis achter Christchurch verteld, best interessant. Bij alle soorten natuur die we hebben gezien hebben we ook alle soorten weer gehad, regen, wind, bewolking maar gelukkig voornamelijk zon.
Het eten was vaak iets minder gevarieerd, als ontbijt en middag eten hebben we niks anders gehad dan een broodje 'peanutbutter jelly' en als avond eten kozen we vaak tussen pasta, chilli concarne (uit blik) met tortilla's of een stukje vlees als we net bij de supermarkt waren geweest. Het was namelijk enorm lastig om iets koud te houden in de auto. Een koelbox hadden we wel maar geen koel elementen en met een auto die vaak pal in de zon stond was de koelbox niet veel meer dan een box. Tot slot hebben we heel veel potjes gekaart, vaak met andere reizigers. Zoals de festivalgangers vaak het gesprek aan wapperen met *mooi feestje he* is hier een *where are you from* al genoeg om de hele avond te ouwehoeren.
En dan is het zo ineens weer tijd om het volgende land te gaan bezoeken. Ik liep net bijna met tranen in mijn ogen het vliegveld op. Wat een prachtig land, wat een super aardig mensen en wat een heerlijk leventje wat we hier achter gaan laten. Op naar deel 2 van ons avontuur:
Aussie here we come!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
