Heaven on earth.

Dat de mensen hier aardig waren hebben we al een keer eerder gezegd, maar dit was voor ons de druppel. Een oud vrouwtje nodigde ons laatst uit om met de camper in haar achtertuin te staan. In de buurt was het nergens toegestaan om gratis een nachtje te blijven staan. Daarom waren we erg blij om ergens gratis en zonder risico op een boete te kunnen overnachten. Na s'avonds gezellig wat te hebben gekletst zijn we gaan slapen. De volgende morgen was Liz, zoals ze heette, al aan het werk voordat wij wakker werden. Wel had ze voor ons alle deuren van het huis opengelaten. Zo konden we weer een keer douchen in een echte douche ipv in een openbare douche naast het strand. Onvoorstelbaar toch, dat je je huis met alles erin open laat voor twee knaapjes uit Nederland, die je net kent.
Dat er naast lieve mensen ook minder lieve mensen hier in Australië rondlopen hebben we ook ervaren. Twee avonden achter elkaar stond de politie naast onze camper. De eerste nacht reed er eerst een pickup langs die uit zijn raam begon te schreeuwen. Hij riep dat we voorzichtig moesten zijn. Er stond namelijk iemand met een mes rond te zwaaien in het park waar wij, op een ouder koppel na, alleen stonden. Verbaasd keken Ruben en ik elkaar aan. *zal wel meevallen toch?* zei ru. Nog geen 5 min later wemelde het van de politie in het park. Lekker slapen was dat niet, maar wel een veilig gevoel dat ze zo alert waren. De tweede avond kwamen onze vrienden in het blauw ons vragen of we iets gezien of gehoord hadden in het park. Ze waren namelijk geïnformeerd dat er een kind geslagen werd..
Naast deze avonturen zijn we ook een dagje naar de diertuin geweest en hebben we een dagje op barra gevist. Beide waren een groot succes :D
Het volgende op de agenda was Noosa, een surfers/backpakkers stadje. Hier hadden we het geluk dat er net een surfwedstrijd aan de gang was met alle bij behorende troelala. In de buurt van Noosa kwamen we Nederlanders tegen, Chantal en Michiel, die we rond Byron Bay ook tegen waren gekomen. Hen zouden we de komende dagen nog een paar keer tegenkomen, zo toevallig! Met hen hebben we *Chinees gepokerd*. Helaas begon het op een gegeven moment wat te druppelen. We besloten in onze camper te zitten, met licht aan en deuren open. Dit bleek niet de slimste beslissing die we deze vakantie hebben genomen. Tegen de tijd dat we naar bed gingen was onze auto veranderd in een vlindertuin van motten en werden we waker met tientallen muggen bulten.
Na wat rustigere dagen aan het strand/zwembad en een paar mooie wandelingen langs kliffen en over zand duinen kwamen we afgelopen dinsdag aan bij Fraiser Island. Dit is het grootste eiland van opgewaaid zand. Hier kan je alleen met een 4x4 rijden en waren we genoodzaakt appie, onze camper, achter te laten. Met een 2daagse tour van ongeveer 30 mensen gingen we die kant op. Als je ouder dan 21 was, en je rijbewijs had, kon je jezelf opgeven om te rijden in een van de vier 4x4 auto's. Van de tour guide begrepen we dat normaal de helft van de groep wil rijden. Wij hadden het geluk dat er maar 4 mensen zich hadden opgegeven, naast de tour guide. We konden dus praktisch altijd rijden. Lachen joh, in onze knal roze 4x4 scheurde we over het strand en zandwegen door het regenwoud. Wat ook lachen was, was de groep waarmee we waren. Een en al gezelligheid. Na wat toeristische plekjes op het eiland te hebben gezocht en een paar potjes volleybal was iedereen voor het avond eten al een beetje teut. Dit resulteerde in de enorm gezellige avond met dansende mensen op de tafel, mensen die op het strand in slaap vielen en enorm veel gelach. Ruben en ik hielden het het langst vol en gingen zo als laatst slapen. Althans dat was het plan. Onze finse vriend waarmee wij op de kamer lagen had de deur achter zich dicht gedaan, waardoor hij in het slot viel. Met enorm veel gebons op de deur probeerden we hem wakker te krijgen. Zonder succes, iedereen was wakker behalve hem. Oeps. Ook de tour guide Manny werd wakker. *He must be in a coma* zeiden we grappend. *a coma, he is closer to death* reageerde hij geïrriteerd. Gelukkig kon hij wel voor ons de deur open maken en konden we zo in bed springen.
De volgende dag zijn we naar Lake Mcanzi gegaan. Dit was het mooiste meer dat ik ooit heb gezien! Wit zand en kristal helder water. Door dit heldere water kon je behoorlijk diep kijken. Mensen die aan het snorkelen waren zagen zo een gopro op de bodem liggen. Nadat wat mensen zonder succes een poging gewaagd hadden om hem op te duiken besloot ik ook een poging te wagen. Met nog steeds last van mijn oor was het misschien niet zo'n handig idee maar het was wel succesvol. In de derde poging haalde ik namelijk de allernieuwste Gopro boven water. Manny gaat proberen de rechtmatige eigenaar te vinden binnen 3 maanden en anders stuurt hij hem naar Nederland. Nou hoop ik natuurlijk dat de eigenaar hem terug krijgt maar anders was het best een verdienstelijk tripje.
Toen we terug reden van Fraiser Island hebben we nog miljoenen fruit vleermuizen zien ontwaken. Miljoenen hoor ik je denken, is dat niet een beetje overdreven? Nou, nee. Zover als dat je kon kijken kon je vleermuizen zien vliegen, zo magisch.
Het volgende op de planning is whitsundays. Hier gaan we 2 dagen zeilen langs *de mooiste* eilanden van Australië. We zijn benieuwd