Wat vliegt de tijd
Door: Bouke
Blijf op de hoogte en volg Ruben en Bouke
03 April 2016 | Australië, Mount Coolon
Ruim 11 weken zijn voorbij sinds wij van Schiphol vertrokken. Dat betekend dat het nu tijd is om Australië achter ons te laten en te vertrekken naar Azië. Tevens betekend het dat we al bijna halverwege zijn. Man, wat vliegt de tijd.
De afgelopen tijd hebben we weer enorm veel meegemaakt. Een van de hoogtepunten van de afgelopen tijd was zeker White Sundays. Hier hebben we met een zeiljacht 2 dagen rond gevaren. Ik dacht dat ik aardige zeemans benen had, maar dat viel na een hele dag op open water behoorlijk tegen. Zeker omdat we de avond daarvoor aardig waren doorgezakt in Arlie Beach, en stad met meer reizigers dan inwoners. De eerste avond op de boot, na het eerste kopje 'goon' (of wijn in zak zoals wij het zouden noemen, op de achterkant staat dat er in deze goon de schil van eieren zit en vis afval) werd het me een beetje te veel en heb ik de maanvissen, die om de boot zwommen, gevoerd. Dit mocht de pret echter niet drukken. Zo hebben we de eerste dag White Heaven bezocht. Dit is een strand met super puur/wit zand. (het laatste zand dat hier legaal van weg is gehaald is gebruikt om de lens van de mars robot te maken als ik het goed begreep) naast dit super witte strand was er prachtig blauw water. Hier onze eerste schildpadden en citroenhaaien gezien! Als je hier wilt zwemmen moet je een stingersuit aan. Dit is een soort van wetsuit die je beschermt tegen kwallenbeten. Rond White Sundays zit namelijk een kwal die zo klein is als het puntje van je duim en die alleen zichtbaar is door uv licht. Als deze kwal je prikt ben je aardig het haasje. De steek hiervan zorgt voor een overload in je hersennen waar de pijn wordt geregistreerd. Hierdoor lig je 2 weken in het ziekenhuis met hevige pijn. Pijn die nog erger is dan een bevalling, (deze kwallen beten wordt zelfs gebruikt als martel methode) te schreeuwen om je moeder. Een beetje achterlijk zagen de stingersuits er wel uit, maar ze werkte wel want we zijn niet geprikt. Voor de mensen die het filmpje kennen, ik denk dat het een beetje hetzelfde verhaal is als de banaan in Ernie's oor tegen krokodillen. De tweede dag hebben we een snorkeltour gedaan en hebben we voor het eerst het Great Barrier Reef gezien. PRACHTIG!
Ook hebben we 2 dagen op Magnetic Island rondgelopen op zoek naar koala's. Toen we de eerste dag aan onze hike begonnen sprak een local van het eiland ons aan. Na een kort gesprek kwam hij met een tip waar gegarandeerd koala's zouden zitten. Dit was midden in een woonwijk. Hier zitten ze altijd, zei die. Na ruim 3 uur lopen kwamen we aan waar de koala's moeten zitten. Niks te zien. We besloten een man aan te spreken. Een voor een wees hij de koala's aan in de bomen, de bomen waar we al een half uur naar aan het loeren waren. Deze man vond het leuk dat we de moeite hadden gedaan om een extra stuk te lopen en bood ons een lift aan. Eerst liet hij ons wat plekken zien waar Kangoeroes en Walibies zaten, toen een korte wandeling langs de lagoon, nog even het strand waar hij ons een tip gaf om s'avonds wat te eten en daarna zetten hij ons af bij het bungalow park. We sliepen in dit bungalow park omdat dit goedkoper was dan onze auto met de ferry naar het eiland te brengen. Super lekker om weer in een echt bed te liggen in een koude kamer! Die avond gingen we eten in het restaurant waarover de man ons had verteld. Voor 15 dollar zaten wij aan ons avondmaal mét en pilsje! Hier kwamen we dezelfde man tegen die ons die middag had rond gereden en de tip had gegeven. We raakten aan de praat. Hij vond het leuk dat we zijn tip hadden opgevolgd en bood ons een biertje aan, en nog een, een glaasje burben. Echter gingen we wel redelijk optijd naar onze bungalow om de volgende dag omme nabij 15km rond te slenteren op magnetic Island! Onderweg slangen en koala's tegen gekomen en genoten van super mooie uitzichten.
De dagen daarop bij verschillende watervallen gespendeerd en zo kwamen we aan bij Cairns. Hier hebben we wederom een snorkel tour gedaan op het outer Great Barrier Reef. Hier was het nog prachtiger dan bij White Sundays. Vel gekleurd koraal en een hele hoop vissen waaronder een baracuda, een blauwstip rog en natuurlijk nemo! Het vetste was echter de twee schildpadden en dan voornamelijk de tweede schildpad. Dit was een schildpad met een spanwijdte van pek em beet 1,5 meter die je kon aaien en waar je boven/onder/voor/naast kon zwemen. Als twee bezetenen gingen we los met de gopro om filmpjes en selfies met de schildpad te maken. Met een voldaan gevoel klommen we uit het water. VET!
Een dag later wouden we zo graag de foto's en filmpjes zien dat we aan 2 duitsers vroegen om ze op hun tablet te bekijken. Normaal kijken we de filmpjes nooit terug omdat we geen laptop oid hebben. Tot onze grote schrik zagen we dat de bestanden van de laatste 2 dagen zijn beschadigd en we ze daardoor niet kunnen openen. Huilen. Gelukkig kwamen we er nu achter en hebben we niet weken door gefilmd met het beschadigde kaartje, maar jammer is het wel.(fingers crossed dat de bestanden op een of andere manier gerepareerd(?) kunnen worden, mocht je een it held zijn stuur ons even een berichtje ;) )
Hierna zijn we naar boven gereden richting Cape Tribulation. Onderweg op een gratis camping overnacht. In de comments op wikicamps lazen we al dat de camping alleen bereikbaar is voor 4x4 auto's. Eigenwijzen drolletjes als dat we zijn dachten we dat het wel mee zou vallen en onze camper met 3pk dit ook wel zou moeten kunnen. Binnen 2 tellen stonden we vast in het zand, helemaal alleen, in het donker, mijlen ver van de bewoonde wereld. Half in paniek zaten we in de auto. Wat nu? Na een half uur duwen en trekken, een rokende motor en spinnende/rokende banden besloten we ons body board door midden te breken. Onder allebei de banden plaatsten we een half bodyboard. Zo kwamen we wonder boven wonder, stukje bij beetje weg.
Hierna rustig door gereden naar Cape Tribulation. *where the rainforrest meets the ocean* wordt hier vaak gezegd. Als je op het strand ligt is er na 6 meter zand een dicht bebost regenwoud. Hier schijnen ook een hele hoop krokodillen te zitten maar waarschijnlijk liep ernie ergens rond met een banaan in zijn oor. Geen krokodil te zien namelijk, behalve die op onze hamburger tussen de middag. Net als een kangoeroe en struisvogel. Wel hebben we hier prachtige swimingholes gezien en wandelingen door het regenwoud gedaan.
Na deze 6 weken in Australië kunnen we zeker zeggen dat we verliefd op dit land zijn geworden, prachtig!
De afgelopen tijd hebben we weer enorm veel meegemaakt. Een van de hoogtepunten van de afgelopen tijd was zeker White Sundays. Hier hebben we met een zeiljacht 2 dagen rond gevaren. Ik dacht dat ik aardige zeemans benen had, maar dat viel na een hele dag op open water behoorlijk tegen. Zeker omdat we de avond daarvoor aardig waren doorgezakt in Arlie Beach, en stad met meer reizigers dan inwoners. De eerste avond op de boot, na het eerste kopje 'goon' (of wijn in zak zoals wij het zouden noemen, op de achterkant staat dat er in deze goon de schil van eieren zit en vis afval) werd het me een beetje te veel en heb ik de maanvissen, die om de boot zwommen, gevoerd. Dit mocht de pret echter niet drukken. Zo hebben we de eerste dag White Heaven bezocht. Dit is een strand met super puur/wit zand. (het laatste zand dat hier legaal van weg is gehaald is gebruikt om de lens van de mars robot te maken als ik het goed begreep) naast dit super witte strand was er prachtig blauw water. Hier onze eerste schildpadden en citroenhaaien gezien! Als je hier wilt zwemmen moet je een stingersuit aan. Dit is een soort van wetsuit die je beschermt tegen kwallenbeten. Rond White Sundays zit namelijk een kwal die zo klein is als het puntje van je duim en die alleen zichtbaar is door uv licht. Als deze kwal je prikt ben je aardig het haasje. De steek hiervan zorgt voor een overload in je hersennen waar de pijn wordt geregistreerd. Hierdoor lig je 2 weken in het ziekenhuis met hevige pijn. Pijn die nog erger is dan een bevalling, (deze kwallen beten wordt zelfs gebruikt als martel methode) te schreeuwen om je moeder. Een beetje achterlijk zagen de stingersuits er wel uit, maar ze werkte wel want we zijn niet geprikt. Voor de mensen die het filmpje kennen, ik denk dat het een beetje hetzelfde verhaal is als de banaan in Ernie's oor tegen krokodillen. De tweede dag hebben we een snorkeltour gedaan en hebben we voor het eerst het Great Barrier Reef gezien. PRACHTIG!
Ook hebben we 2 dagen op Magnetic Island rondgelopen op zoek naar koala's. Toen we de eerste dag aan onze hike begonnen sprak een local van het eiland ons aan. Na een kort gesprek kwam hij met een tip waar gegarandeerd koala's zouden zitten. Dit was midden in een woonwijk. Hier zitten ze altijd, zei die. Na ruim 3 uur lopen kwamen we aan waar de koala's moeten zitten. Niks te zien. We besloten een man aan te spreken. Een voor een wees hij de koala's aan in de bomen, de bomen waar we al een half uur naar aan het loeren waren. Deze man vond het leuk dat we de moeite hadden gedaan om een extra stuk te lopen en bood ons een lift aan. Eerst liet hij ons wat plekken zien waar Kangoeroes en Walibies zaten, toen een korte wandeling langs de lagoon, nog even het strand waar hij ons een tip gaf om s'avonds wat te eten en daarna zetten hij ons af bij het bungalow park. We sliepen in dit bungalow park omdat dit goedkoper was dan onze auto met de ferry naar het eiland te brengen. Super lekker om weer in een echt bed te liggen in een koude kamer! Die avond gingen we eten in het restaurant waarover de man ons had verteld. Voor 15 dollar zaten wij aan ons avondmaal mét en pilsje! Hier kwamen we dezelfde man tegen die ons die middag had rond gereden en de tip had gegeven. We raakten aan de praat. Hij vond het leuk dat we zijn tip hadden opgevolgd en bood ons een biertje aan, en nog een, een glaasje burben. Echter gingen we wel redelijk optijd naar onze bungalow om de volgende dag omme nabij 15km rond te slenteren op magnetic Island! Onderweg slangen en koala's tegen gekomen en genoten van super mooie uitzichten.
De dagen daarop bij verschillende watervallen gespendeerd en zo kwamen we aan bij Cairns. Hier hebben we wederom een snorkel tour gedaan op het outer Great Barrier Reef. Hier was het nog prachtiger dan bij White Sundays. Vel gekleurd koraal en een hele hoop vissen waaronder een baracuda, een blauwstip rog en natuurlijk nemo! Het vetste was echter de twee schildpadden en dan voornamelijk de tweede schildpad. Dit was een schildpad met een spanwijdte van pek em beet 1,5 meter die je kon aaien en waar je boven/onder/voor/naast kon zwemen. Als twee bezetenen gingen we los met de gopro om filmpjes en selfies met de schildpad te maken. Met een voldaan gevoel klommen we uit het water. VET!
Een dag later wouden we zo graag de foto's en filmpjes zien dat we aan 2 duitsers vroegen om ze op hun tablet te bekijken. Normaal kijken we de filmpjes nooit terug omdat we geen laptop oid hebben. Tot onze grote schrik zagen we dat de bestanden van de laatste 2 dagen zijn beschadigd en we ze daardoor niet kunnen openen. Huilen. Gelukkig kwamen we er nu achter en hebben we niet weken door gefilmd met het beschadigde kaartje, maar jammer is het wel.(fingers crossed dat de bestanden op een of andere manier gerepareerd(?) kunnen worden, mocht je een it held zijn stuur ons even een berichtje ;) )
Hierna zijn we naar boven gereden richting Cape Tribulation. Onderweg op een gratis camping overnacht. In de comments op wikicamps lazen we al dat de camping alleen bereikbaar is voor 4x4 auto's. Eigenwijzen drolletjes als dat we zijn dachten we dat het wel mee zou vallen en onze camper met 3pk dit ook wel zou moeten kunnen. Binnen 2 tellen stonden we vast in het zand, helemaal alleen, in het donker, mijlen ver van de bewoonde wereld. Half in paniek zaten we in de auto. Wat nu? Na een half uur duwen en trekken, een rokende motor en spinnende/rokende banden besloten we ons body board door midden te breken. Onder allebei de banden plaatsten we een half bodyboard. Zo kwamen we wonder boven wonder, stukje bij beetje weg.
Hierna rustig door gereden naar Cape Tribulation. *where the rainforrest meets the ocean* wordt hier vaak gezegd. Als je op het strand ligt is er na 6 meter zand een dicht bebost regenwoud. Hier schijnen ook een hele hoop krokodillen te zitten maar waarschijnlijk liep ernie ergens rond met een banaan in zijn oor. Geen krokodil te zien namelijk, behalve die op onze hamburger tussen de middag. Net als een kangoeroe en struisvogel. Wel hebben we hier prachtige swimingholes gezien en wandelingen door het regenwoud gedaan.
Na deze 6 weken in Australië kunnen we zeker zeggen dat we verliefd op dit land zijn geworden, prachtig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
