Sawadee kap!

De afgelopen tijd was weer enorm fascinerend. Vol leuk maar ook minder leuke momenten.
Op dit moment rijden we richting cambodja. Dat betekend dat de eerste 3 weken Thailand erop zit, net als de paar dagen Singapore. Laat ik beginnen met Singapore. Wat een futuristische stad. Toen ik klein was heb ik ooit een boek gelezen over hoe de toekomst eruit zou zien. Het beeld dat ik daarbij had zag ik hier terug, het enige wat obtbrak waren vliegende auto's. In Singapore hebben we onder andere het ouderlijkhuis van Diederik bekeken. Toen we door het hek naar binnen stonden te gluren kwam de bewoner naar buiten. Toevallig bleek dit een Nederlander te zijn en na een korte toelichten van wat ons daar bracht kregen we een rondleiding door het huis. Super leuk. Andere hoogte punten waren: het biertje boven op het dakterras van Marina Bay, Little India, de botanische tuinen en Chinatown.
Toen op naar Thailand. In Krabi landen we waarna we vrij snel naar Koh Phi Phi zijn gegaan. Dit bleek een party eiland vol feestende backpakkers. S' avonds eerst bij een thaibox wedstrijd gekeken waar we met andere reizigers geld op de wedstrijd inzetten en zo nog wat konden bijverdienen. Met een volle portomonee gingen we naar de volgende kroeg. In deze kroeg kwamen we onze redder van de tongariro crossing in Nieuw-Zeeland tegen, hoe toevallig! Deze zelfde avond ben ik helaas mijn telefoon kwijt geraakt. De volgende dag hebben we een tour gedaan. De tour ging langs monkey beach (een strand vol apen, waar je gewoon op gedropt werd), Maya beach (waar de film The Beach is opgenomen) en diverse snorkel plekken.
Onze volgende stop was Phuket. Hier hebben wij een duikcursus gedaan, nu officieel een padi open water diver. Over de duiken alleen kan ik al een heel verhaal houden maar ik hou het kort: haaien, roggen, inktvissen, travelly's, bracuda's en nog veel meer. Wat een ervaring. Na een avondje te hebben gespendeerd op Banglaroad in Phuket, waardoor wij nu begrijpen waar het woord "banga" vandaan komt, zijn we via Khoa Lak naar Kho Sok national park gegaan. Hier een 2 daagse tour gedaan met een gezellige groep mede reizigers. Dit national park wordt het mooiste park van Thailand genoemd en daar zijn we het aardig mee eens. Tijdens de tour sliepen we in hutjes die op het water drijven. Via het raam in de kamer kon je zo het blauwe water in springen. Een ander hoogte punt van de tour was de wandeling door een grot. Iedereen kreeg een hoofdlampje en zo liepen we de pik donkere grot in, waar het water af en toe tot je oksels kwam. Spekgladde stenen en nauwe gaten waar je jezelf doorheen moest wurmen en overal spinnen en vleermuizen. Na een uur kwamen we vol adrenaline naar buiten, man. Op deze tour hebben we een frans man ontmoet die besloot even met ons mee te reizen. Met ze drietjes gingen we naar het eiland Kho Samui. Hier geslapen in een hutje aan het strand, genieten. Wat niet zo genieten was, was de scooter tocht de volgende dag. Ru en ik zaten samen op een scooter richting een waterval. Tijdens onze rit moesten we over zand/graffel paden waar we de quad tour tegenkwamen, zo'n slecht wegdek was het. Op een stuk waar het wat stijler naar beneden liep dan we hadden verwacht, remde Ru iets te hard waardoor we een mooie schuiver maakte met de scooter. Voor ik het wist stond ik en keek ik naar ru die nog steeds stof aan het happen was. In een klap waren we veranderd in mummies. Na me eigen arm te hebben afgespoeld met een fles water die we hadden mee genomen gooide ik water over ru zijn knie en teen. Ik schrok me rot, wat een diepe wond. Bij elke hart klopping zag je de wond vol met bloed stromen. Een local die het ongeluk had gezien kwam betadine en alcohol brengen, lief toch. Nadat we onszelf snel hadden ondergesmeerd met betadine en ru zijn teen had afgeknepen met zijn t-shirt stond een scooter tocht van een half uur over hetzelfde graffelweggetje terug voor de deur. Half in shock terug gereden en bij ons huisje onszelf goed ontsmet. De volgende ochtend moesten we de scooter terug brengen. Ondanks de kapote spiegel, koplamp en diverse bekraste panelen had ik er nog de hoop in dat ze het niet zou zien. Helaas. "Accident?" vroeg ze. Ik moppelde nog "no", maar toen ze naar me arm wees wist ze genoeg. Ze stapte op de scooter en crosste weg. 5 min later stonden we samen met een monteur de scooter te bekijken. Oh oh, dat wordt een duur grapje. Na een waslijst aan spullen die vervangen moesten worden kwam de calculator tevoorschijn. Moment van de waarheid. 1,200 baht liet hij zien op de rekenmachine. Omgereken 30 euro. Beduust keek ik hem aan, serieus?! Snel drukte ik hem het geld in de handen en sprongen we in de taxi, wegwezen! Verhalen gingen de ronde dat op andere eilande ze er nog wel is een slaatje uit willen slaan en je zo 20.000 baht, 500 euro laten betalen. Na de eilanden Koh pangang en Kho Tao gingen we naar Hua Hin. Veel minder touristisch dan we gewend waren. In dit stadje hebben we een dag een taxi chauffeur gehuurt. Mr. Bee zoals hij zichzelf noemde. Hij was een olijke man die ongeveer 5 woorden engels sprak. Zijn Engelse woordenschat bestond uit: Take care, happy? en Dance, hiphop! terwijl die country muziek aanzetten en wild met zijn armen door de lucht zwaaide. Met hem eerst een stop gehad bij het national park waar we onder andere wilde gibbons(apen) hebben gezien en een prachtige wandeling naar een nog mooiere grot hebben gedaan. Daarna door naar de reuze boedha en grot nummer twee. als klapper op de vuurpijl ook nog naar een berg vol tempels geweest. Deze tempels werden min of meer beheerd door apen. Geen leuke apen trouwens. Bijdehante, grommende apen die binnen no time ons flesje drinken hadden gejat. Tijdens de wandeling werd ik echter steeds banger. Het was ondertussen al redelijk laat, we waren zo'n beetje de enige in het park en overal stonden bordjes "watch out, the monkey's occationally bite" whuuut. Samen liepen we over smalle paden met links, rechts, boven , achter en voor je apen. Na diverse apen die hun tanden lieten zien, schtig vooruit sprongen en ons achtervolgde werd het me bijna teveel. Toen de taxi in zicht was en ik nog een paar apen moest trotseren besloot ik overtegaan op een andere tacktiek. Rennend naar de auto terwijl ik naar Ru riep: "Ik ben nog nooit zo bang geweest". Ru lag op de grond van het lachen maar ik zat veilig in de auto. Ook Mr. Bee vond het wel geinig en die begon vanuit de auto nog even wat apen uit te dagen, met zijn raam op een kier, lafbek. Toen stond bangkok op het programma waar na 97 nachtjes Ruben en Marjell elkaar eindelijk weer in de armen konden sluiten. Samen zaten ze in een heerlijk hotel (ik een hostel...) waar ze even heerlijk hebben relaxed. Die dag ben ik met Melissa en Jeroen opstap geweest, hen kenden we al vanuit Nederland. Zo heb ik me ook meer dan uitstekend vermaakt, ik ben zelfs door een monnik met een roe vol water "gedoopt". De dag erna zijn we met ze 3tjes op stap gegaan. Door ons drukke programma besloten we om 8 uur s'avonds de bus te pakken. Dit bleek niet zo'n super idee. Midden in de nacht werden we door de bus uitgezet in een al slapende stad. Geen taxi's en ons hostel 10km verderop. Met onze ziel onder de arm stonden we op straat. Een groepje thaise mannen sprak ons aan. Samen met hen een uur op straat gezeten terwijl een van hun maten alle hostels in de buurt afging om te kijken waar er nog iemand bij de receptie zat en of ze nog plek hadden. Gelukkig was er iets in de buurt en konden we hiernaartoe lopen. Na een dag rustig aan gedaan te hebbrn stond de volgende dag wederom een tour door een national park voor de deur. Hoogte punt van deze tour: Een wilde olifant en krokodil gezien dankzij onze topgids.
We zijn benieuwd naar wat Cambodja ons gaat brengen!